Η Ελλάδα βρίσκεται σε προνομιούχο θέση σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όσον αφορά τη βιοποικιλότητα, λόγω της γεωγραφικής θέσης της, του πολυσχιδούς αναγλύφου, της ποικιλομορφίας των τοπίων της, της μεγάλης ποικιλίας ενδιαιτημάτων, καθώς και του πλούτου και της έκτασης της πολιτιστικής κληρονομιάς της. Για τον λόγο αυτό, φέρει αντίστοιχο βάρος ευθύνης για τη διατήρηση, την αειφορική χρήση της, και τον δίκαιο και ισότιμο καταμερισμό των πλεονεκτημάτων, που θα προκύψουν από τη χρήση των γενετικών πόρων για τις γενιές που έρχονται.
Η χώρα χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα πλούσια χλωρίδα και πανίδα, καθώς και από μεγάλη ποικιλία τοπίων και οικοσυστημάτων. Ενδεικτικά, για την Ελλάδα, αναφέρονται περί τα 6.600 είδη και υποείδη αγγειόσπερμων φυτών και περισσότερα από 23.000 είδη ζώων της ξηράς και των γλυκών νερών.
Από τα πιο σημαντικά γνωρίσματα της βιοποικιλότητας της Ελλάδας είναι ο υψηλός ενδημισμός στις περισσότερες ζωικές και φυτικές ομάδες. Πολλά ενδημικά είδη έχουν πολύ περιορισμένη εξάπλωση (π.χ. σε μια μόνο νησίδα) και συνεπώς είναι πολύ ευαίσθητα σε διαταραχές.
H Ελλάδα φιλοξενεί σπουδαία χερσαία, υγροτοπικά, παράκτια και θαλάσσια οικοσυστήματα. Στα χερσαία οικοσυστήματα, μεγάλη έκταση και υψηλή σπουδαιότητα έχουν τα δάση καθώς και τα μεσογειακά οικοσυστήματα (φρύγανα και μακκί). Οι υγρότοποι περιλαμβάνουν λίμνες, έλη, λιμνοθάλασσες, αλυκές, εκβολές κ.ά. Στα παράκτια οικοσυστήματα ανήκουν οι αμμώδεις ακτές, βραχώδεις ακτές, θίνες κ.ά. και στα θαλάσσια οικοσυστήματα περιλαμβάνονται τα λιβάδια Ποσειδωνίας. Ορισμένοι υγρότοποι, όπως οι λιμνοθάλασσες και οι εκβολές θεωρούνται και ως παράκτια οικοσυστήματα.
Παραδοσιακά, οι προστατευόμενες περιοχές θεωρούνται ως ο ακρογωνιαίος λίθος της επί τόπου διατήρησης της βιολογικής ποικιλότητας.
Περισσότερα στοιχεία για τη βιοποικιλότητα της Ελλάδας είναι διαθέσιμα στο κείμενο της Εθνικής Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα, στις εθνικές εκθέσεις προς τη Διεθνή Σύμβαση για τη Βιολογική ποικιλότητα, στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας, στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας, σε εθνικές εκθέσεις (π.χ. στο πλαίσιο των Οδηγιών 92/43/ΕΟΚ και 2009/147/ΕΚ) και σε σχετικές δημοσιεύσεις.